De jaarlijkse kerstavond van ons dorp was niet zo druk bezocht, maar het was wel een fijne avond in een goede en ontspannen sfeer. Er werd flink meegezongen, het kerstevangelie werd in het Gronings voorgelezen, er was een Gronings verhaal en een Gronings gedicht. En naderhand elkaar even ontmoeten en bijpraten bij Glühwein chocolademelk en wat lekkers.

.

In elke stad en in elk dorp gebeurt er van alles, zo door het jaar heen, en Oosterwijtwerd is daarop geen uitzondering. Het doet goed om het jaar dan zo, in een sfeer van welwillendheid en belangstelling voor elkaar, te kunnen besluiten. Het gedicht Waineg- Veul van Hans Boels zegt eigenlijk alles

Waineg – veul Hans Boels

t Kost nait zoveul om n glimlach te geven,
Of n haand op te steken veur n vrundelke grout,
zukswat ken de zunne schienen loaten,
in t haart van n mins dij t zo neudeg hebben mout.

t Kost nait zo hailveul om n haand op te steken,
Om de aander n klain beetje te dainen.
n Dankboare blik is voak de belonen.
Al was de muite veur die ook mor n klainen.

t Kost nait zo hailveul om dien haart wat lös te loaten,
Veur de minsen om die tou, in zien vreugd én verdrait.
Wees bliede dast zukswat doun kenst veur n aander,
Of is dij aander dien noaste soms nait?

t Kost toch mor zo’n hail klain beetje, dien aarm om n scholder,
Of allain mor n zaachte druk van dien haand.
t Is voak veur dij aander, of hai hail even,
In n klain stukje parredies is belaand.

‘t Kost toch mor zo waineg om n aander te geven,
Wat, dast doe zulf zo hail groag ontvangst,
laifde! Allain mor om dat weg te geven,
Krigst doe weerom meer ast verlangst..

Om dij vrundelke glimlach, dat even grouten,
Dij aarm om dij scholder, dij hulp dijst doe bootst,
t Kost allemoal mit mekoar mor zo waineg.
Mor in wezen is t allemoal zo ontzaggelk groot.